Een echte bed and breakfast in de Provence...

Onthaal

Grote Lauzade, die essentieel historisch bewijs bevat, de bezoeker wordt gepresenteerd in de vorm van een grote provençaalse: een lange reeks van boerderijen en gemeenschappelijke voorafgaat het herenhuis, de muren erg dik, zijn bedekt met buiten gesneden stenen.
Ten noorden van het gebouw zien we de fundamenten van een vierkante toren met sporen van poterne, en de overblijfselen van een oude muur, terwijl in het zuiden is de apsis van een kerk bouwde ook kantelen heel mooi kalksteen.
Bij dit alles bij elkaar, herkennen we de bouw van de XI en XII eeuw, maar heeft ondergaan in de tijd, een aantal wijzigingen, en bleef in de staat sinds de late negentiende
We zijn op de plek van een voormalig klooster op het terrein van een oud landelijk dorp dat is het verhaal, geschreven na studieplekken, door de heer Louis Baudoin (1892-1983), historicus van La Seyne lid van de Vereniging voor Natuurwetenschappen sinds 1946, het opstellen bijbehorende documentatie voor de meest ernstige bronnen en, in het bijzonder, handgeschreven notities achtergelaten door de geleerde canon Espitalier, voormalig historicus van de bisschoppen van Frejus.

De overvloed aan munten geslagen met beeltenissen van Nero, Vespasianus en andere keizers, Groot Lauzade verzameld, het grote aantal graven gevonden in de velden, vindt veel sporen (rand tegels, aardewerk, slijpstenen, etc ... ) laten staan ??belangrijke plekken in de Gallo-Romeinse heiligdommen met hun fundi, vicus van boeren, alles op goede gronden, met veel bronnen en verwanten van heilige bossen.
Voeg hier dat we niet ver van een van de belangrijkste weg naar de oude Aureliaanse Way, die op een competitie van Frejus, draait CABASSE aan.
Maar het naderende einde van het keizerrijk. reeds in de derde eeuw, had de barbaren van het Noorden, betrad de bodem van Gallië. Na de val van Rome, de Provence, geteisterd door opeenvolgende golven van invasies, zien door, draai de IVe en Ve eeuw Vandalen, Bourgondiërs en Visigoten volgde de VI van de Franken en Lombarden. Saracenen komen later en gedurende twee tot honderdvijftig jaar, decimeren ons land.
Het is tijdens deze droevige tijd, de inwoners van Lauzade laatste toevluchtsoord, kritieke uren, op een heuvel genaamd "The Magdalene" of "De Retrache" en opnieuw te bezetten de oude Ligurische oppidum, een trots helling, met uitzicht op de uitgestrekte vlakte van het westen Luc.
Het moet komen tot elfde en twaalfde eeuw, gevonden in de oorkonden, de aanwezigheid, Lauzade, een kerk gewijd aan de Moeder van Christus, onder de titel van "Onze Lieve Vrouw van de Gouden" (Daurata ). Anderzijds is het duidelijk dat dit dezelfde gemeente die zal vervolgens de naam "Sancta Maria de Laudata" (het gehuurde ND), die werd in Provence, "de lauzado."
Alle charters bekende plaats in het heiligdom grondgebied zou Luke, naar het schijnt, nog nooit een andere landelijke tempel, gewijd aan de Maagd Maria. Hij behoorde tot het begin van de elfde eeuw, een rijke opmerkelijke naam Gunsfred, die het schonk in 1042, bij het Benedictijnse klooster van Montmajour Arles. (Act aangenomen in het klooster van Correns, ondertekend door de donor die zijn zegel aangebracht door zijn zoon vier en 15 controles) heeft toegeven dat de aanwezigheid op deze plaats, een landelijke gemeente, waarschijnlijk een klein vestingstadje omdat het lijkt onder de naam "Castrum Lauzada" in de tabel van de parochies in het bisdom van Frejus in de twaalfde eeuw.
Rond dezelfde tijd, een andere Heer genaamd Stibleria, en Faith zijn vrouw, en zijn zoon, de monniken gaf Montmajour al hun bezittingen in het land van Lauzade. De donatie werd ook ondertekend in Correns en ontvangen door de provoost en door Rostaing Amalric, een monnik van het klooster.
Ondanks fungeert als plechtige monniken zagen hun rechten Montmajour Lauzade betwist door de monniken van de abdij van St-Victor klacht in bij de bisschop van Frejus, Bertrand, die in 1085, gaf hen voldoening. Zijn opvolger, Berenger, geraadpleegd weer over dit onderwerp, bevestigd. in 1099, het plaatsen van zijn voorganger.
Religieuze Montmajour voordat de besluiten van de twee bisschoppen, besloten om Ghibellijnse die aartsbisschop van Arles was tot 1110 te bellen. Deze prelaat, zeer reflecterende en voorzichtig man, zou niet veroordelen van beide partijen en die aan elk de helft van de kerk Sainte-Marie-la-La Golden Lauzade.
Deze zin niet de canons te voldoen, ondanks het besluit, heeft alle rechten en voordelen, afhankelijk van de kerk Lauzade ontvangen.
Om recht te halen, religieuze Montmajour had toen een beroep op de Paus zelf en ze geciteerd, rechter apostolische monniken van de Abdij van St-Victor, met wie ze in conflict aan het begin van hun problemen over Lauzade. .
In hun verzoekschrift, zij legde uit dat de Abbe de Saint-Victor was de kerk van Ste-Marie-du-Luc handen, seculiere, zelfs na een handel terwijl ze zelf hadden verzameld handen van de bisschop.
Hoge beslissing van paus Paschalis II bevestigde het vonnis van de Metropoliet van Arles. De bisschop van Frejus werd gevraagd om het uit te voeren in zijn volle inhoud. Dit is wat bereid om kort na de bisschop Berenger. Wij zijn echter van mening dat er een overeenkomst werd al snel bereikt tussen de strijdende partijen, want in de bel, gedateerd 23 april 1113, Paus Pascal II, de kerk en de cella van de ND-Gouden-staan ??vermeld onder degenen zijn eigendom van het klooster van St. Victor.
Dit is ongeveer hetzelfde moment dat hij de kloosterkerk gaf, met zijn aanhorigheden, aan de kanunniken van het kapittel als daartoe Pignans realiseren door het lezen van de bel Eugenius III in 1152, en dat van Clement III in 1188, die het bezit belletjes bevestigd genoemde hoofdstuk.
Wij richten ons al gezien dat in 1042 was er een christelijk heiligdom Lauzade. Als zodanig Lauzade had een eerdere die onder de controle van hoofdstuk Pignans en die zorgde voor de werking van een religieuze dienst. Dit voordeel werd opgelegd voor kerkelijke beslissingen, voor de som van 13 pond in goud en 8.
De oude archieven kunnen we een aantal van de oude priors Lauzade zie, hun namen zijn onder meer:

in 1128, Amelius, getuige van de donatie van het castrum Raymond Berenger kanunniken van Pignans;
1130/40, Raymond, een getuige een bevestiging van de schenking door de zoon van Raymond Berenger;
1190/08, Laag gewicht, een nieuwe getuige van bevestiging door Alfonso van Aragon, graaf van de Provence, kleinzoon van Raymond Berenger;
In 1239, Jean de Condamine, getuige de ceremonie van hulde leenheer ging naar Aix, in de kerk van St. John op 21 februari van dat jaar, de graaf van de Provence, met 15 aartsbisschoppen, bisschoppen of proosten;
In 1246, Hugues de La Tour;
in 1415, Jean Dragonis;
In 1442, Jacques du Puget,
in 1464, Guillaume de Pontevès.
Ten slotte, in 1486, de proost van Pignans, Giuliano della Rovere, toen vice-legaat bij Mignon, voldoet aan de priorij van Lauzade hoofdstuk van de Collegiale kerk. Vanaf die dag, hij niet langer voor bepaalde bestond; geestelijke jurisdictie, en die inkomsten behoorde tot het kapittel, die zich de religieuze dienst. Echter,, 1501, hebben we nog steeds een voorafgaande speciale Lauzade: het is filholi Antoine, geboren in Lucas, die werd achtereenvolgens bisschop van Sisteron, aartsbisschop van Aix en stierf in 1541, in deze stad, a Leeftijd 102 jaar.
Tijdens de godsdienstoorlogen die verwoest Provence, in het bijzonder aan het eind van de zestiende eeuw, Lauzade veel geleden. We nemen aan dat het dorp was op dat moment tijdelijk verlaten en aanbidden in verlaagde de parochie omdat volgens Girardin, de inwoners vluchtten, sommigen om Luke, deel Gonfaron. Deze overgave werd voorafgegaan zegt. historicus Papon, een gewelddadige strijd tussen de harde en Razats Carcistes en de vlakte dat aandeel twee gemeenschappelijke Lauzade die de westelijke rand inneemt.
We zien uit de publieke daden van deze donkere periode, in welke staat werden verlaagd en de kloosterkerk. In de notulen van de pastorale bezoek van 27 april 1582, wordt de bisschop van Frejus merkt op dat de kerk bevat slechts drie altaarstukken altaren of waarvan een overdekt met tafelkleden, en vond er een lettertype heel oud. Hij schreef een mis elke zondag en feestdagen ...

Wordt vervolgd ......